پایان فاز اول رآکتور هستهای روی ماه؟!
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۶۹۶۰۱
ناسا به منظور تامین برق مورد نیاز کاشفان آینده سعی دارد یک رآکتور هستهای کوچک را روی سطح ماه بسازد و اکنون در حال تکمیل فاز اول طراحی این پروژه است.
به گزارش ایسنا، ناسا در حال تکمیل فاز طراحی پروژه توسعه یک رآکتور کوچک شکافت هستهای و تولید برق برای استفاده روی ماه است.
به نقل از اسپیس، پروژه موسوم به «Fission Surface Power Project» با هدف توسعه منابع انرژی ایمن، پاک و قابل اعتماد در ماه انجام میشود که هر شب آن حدود ۱۴.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ناسا و «وزارت انرژی آمریکا» (DOE) در سال ۲۰۲۲ قراردادهایی را با سه شرکت «لاکهید مارتین» (Lockheed Martin)، «وستینگهاوس» (Westinghouse) و «آیایکس» (IX) برای فاز اولیه منعقد کردند. این سه شرکت موظف شدند تا طرح اولیه را برای رآکتور، سیستمهای فرعی، هزینههای تخمینی و یک برنامه توسعه ارائه دهند که بتواند راه را برای حضور پایدار انسان روی سطح ماه برای حداقل ۱۰ سال هموار کند.
«ترودی کورتس» (Trudy Kortes) مدیر برنامه ماموریتهای نمایش فناوری در «اداره مأموریت فناوری فضایی» ناسا گفت: شب قمری از منظر فنی چالشبرانگیز است. بنابراین، داشتن یک منبع انرژی مانند این رآکتور هستهای که مستقل از خورشید عمل میکند، یک گزینه کمکی برای اکتشاف بلندمدت و تلاشهای علمی روی ماه به شمار میرود.
یک رآکتور میتواند به ویژه در قطب جنوب ماه سودمند باشد که تصور میشود مناطق دائما سایهدار آن، یخ آب و سایر مواد فرار را به دام انداختهاند.
ناسا قصد دارد قراردادهای فاز اول را تمدید کند تا مسیر پروژه برای فاز دوم که شامل طراحی نهایی رآکتور برای سطح ماه است، اصلاح شود. انتظار میرود امکان درخواست شرکتها برای فاز دوم، در سال ۲۰۲۵ فراهم شود.
«لیندسی کالدون» (Lindsay Kaldon) مدیر پروژه Fission Surface Power Project در «مرکز تحقیقات گلن» ناسا گفت: ما در حال دریافت اطلاعات زیادی از سه شریک خود هستیم. ما باید کمی زمان بگذاریم تا همه اطلاعات را پردازش کنیم و ببینیم چه راهی برای ورود به فاز دوم منطقی است و بهترین گزینههای فاز اول را برای تعیین الزامات طراحی یک سیستم با ریسک پایینتر تعیین کنیم.
ناسا اعلام کرد پس از فاز دوم، تاریخ مورد نظر برای رساندن یک رآکتور به سکوی پرتاب، اوایل دهه ۲۰۳۰ است.
این آژانس، الزاماتی را برای یک رآکتور ۴۰ کیلوواتی تعیین کرد که از اورانیوم کمی استفاده میکند و وزن آن بیش از ۶۰۰۰ کیلوگرم نیست. فراتر از محدودیتهای خاص، ناسا برای انعطافپذیری بیشتر به شرکتها امکان داد تا روشهای خلاقانه و متنوعی را برای بررسی فنی ارائه دهند. به گفته ناسا، در آمریکا ۴۰ کیلووات به طور متوسط میتواند برق ۳۳ خانوار را تامین کند.
طرح رآکتور، یکی از طرحهای هستهای جدید برای فضاست که از جمله آن، پرتاب یک فضاپیمای هستهای به نام «دراکو» (DRACO) تا اوایل سال ۲۰۲۶ است.
همچنین، ناسا اخیرا قراردادهایی را برای توسعه مبدلهای قدرت کارآمدتر «برایتون» (Brayton) با شرکتهای «رولز رویس نورث امریکا» (Rolls-Royce North America)، «برایتون انرژی» (Brayton Energy) و «جنرال الکتریک» (General Electric) منعقد کرده است که به منظور تبدیل نیروی حرارتی حاصل از شکافت هستهای به برق ضروری هستند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: رآکتور هسته ای ناسا قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل یک رآکتور فاز اول هسته ای فاز دوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۶۹۶۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناسا یک پیام از فاصله ۲۲۵ میلیون کیلومتری زمین دریافت کرد
فضاپیمای «سایکی» ناسا یک پیام را به زمین منتقل کرده که از فاصله ۱۴۰ میلیون مایل دورتر آمده است.
به گزارش ایسنا، ناسا فاش کرده که زمین به تازگی یک پیام لیزری را از ۱۴۰ میلیون مایلی(۲۲۵ میلیون کیلومتری) دریافت کرده است اما پیش از اینکه منتظر دیدن بیگانگان باشیم، باید به یک توضیح ساده توجه کنیم.
به نقل از دیلی میل، پیام لیزری توسط فضاپیمای «سایکی»(Psyche) ناسا به زمین منتقل شد که در حال حاضر ۱۴۰ میلیون مایل دورتر از زمین قرار دارد. این فاصله ۱.۵ برابر فاصله زمین و خورشید است.
ناسا توضیح داد: این شاهکار چشمگیر میتواند راه را برای ماموریتهای آینده به مریخ هموار کند. این دستاورد یک نگاه اجمالی را به نحوه استفاده کردن فضاپیماها از ارتباطات نوری در آینده ارائه میدهد و امکان انتقال دادهها، اطلاعات علمی پیچیده و تصاویر و ویدیوهای با کیفیت بالا را با سرعت بالاتر فراهم میکند که در حمایت از جهش بزرگ بعدی بشر یعنی فرستادن انسان به مریخ صورت میگیرند.
پیام لیزری توسط سیستم «ارتباطات نوری فضای عمیق»(DSOC) ناسا که در حال حاضر روی سفینه فضایی سایکی قرار دارد، به زمین فرستاده شد.
«میرا سرینیواسان»(Meera Srinivasan) سرپرست عملیات این پروژه در «آزمایشگاه پیشرانش جت» ناسا گفت: ما حدود ۱۰ دقیقه از دادههای فضاپیما را در روز هشتم آوریل دریافت کردیم. این یک نقطه عطف مهم برای پروژه است که نشان میدهد چگونه ارتباطات نوری میتوانند به سیستم فرکانس رادیویی فضاپیما متصل شوند.
این آزمایش اولین بار در دسامبر ۲۰۲۳ آغاز شد؛ زمانی که سایکی تنها ۱۹ میلیون مایل از زمین فاصله داشت. طی آن آزمایش اولیه، دادههای آزمایشی با سرعت ۲۶۷ مگابیت در ثانیه منتقل شدند که با سرعت دانلود اینترنت پهنباند قابل مقایسه است.
اکنون که فضاپیما در فاصله بیش از هفت برابر دورتر قرار دارد، سرعت ارسال و دریافت اطلاعات کاهش یافته است. فضاپیما در جدیدترین آزمایش، دادهها را با سرعت ۲۵ مگابیت در ثانیه ارسال کرد.
اگرچه این سرعت ممکن است کم به نظر برسد اما ناسا میگوید که از هدف پروژه برای اثبات امکانپذیر شدن ارسال حداقل یک مگابیت در ثانیه بسیار بیشتر است. «کن اندروز»(Ken Andrews) مدیر عملیات پرواز پروژه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا گفت: اگرچه مقدار کمی از دادهها در یک بازه زمانی کوتاه منتقل شدند اما این واقعیت که ما اکنون چنین کاری را انجام میدهیم، از همه انتظارات ما فراتر رفته است.
پیش از این، ناسا برای برقراری ارتباط با ماموریتهایی که فراتر از زمین سفر میکنند، تنها از امواج رادیویی استفاده میکرد. ناسا توضیح داد: مانند فیبر نوری که جایگزین خطوط تلفن قدیمی روی زمین میشوند، جایگزین کردن ارتباطات رادیویی با ارتباطات نوری امکان انتقال داده در سراسر منظومه شمسی را با ۱۰ تا ۱۰۰ برابر ظرفیت کنونی سیستمهای مورد استفاده فضاپیماها فراهم میکند. این امر به همراه پشتیبانی از تجهیزات علمی با وضوح بالاتر، مأموریتهای اکتشافی انسانی و رباتیک آینده را بهتر امکانپذیر میکند.
انتهای پیام